واسط مغز - رایانه (Brain-Computer Interface یا BCI) يک رويکرد برای ارتباط بين مغز انسان و دستگاه‌های خارجی است. ترجمه و تبدیل افکار ذهن به یک عمل قابل انجام همواره یک رویا و یک‌دست آورد دور از ذهن در بین انسان­‌ها تلقی می‌­شد. سامانه­‌های واسط مغز - رایانه یا واسط مغز-  ماشین، حرکتی فناورانه و خلاقانه در راستای تحقق این رویا به‌شمار می‌روند. در سال‌های اخیر با توجه به نیاز حوزه ­های پزشکی، رشد و پیشرفت بسیار زیادی را در این حوزه شاهد بوده­‌ایم به‌طوری که دیگر بیان این مساله در قالب یک رویا و یک ایده نیست و به یک واقعیت قابل انجام تبدیل شده است. در گذشته اگر یک فرد دچار نوعی بیماری می‌­شد که به‌سبب آن اندام‌های حرکتی آن فرد دچار مشکل عدم تحرک می ­شدند، این فرد دیگر حتی قادر به انجام امور ابتدایی حرکتی مانند حرکت دادن ویلچر، تایپ کردن، پخش موسیقی و یا فیلم دلخواه، به صدا در‌ آوردن یک زنگ هشدار در مواقع ضروری، حرکت دادن موش و استفاده از محیط اینترنت و مواردی مانند این‌ها نبود.

اما در حال‌حاضر و با پیشرفت‌های صورت گرفته در این حوزه می‌­توان ادعا کرد که امکان انجام موارد مذکور توسط شخص بیمار توسط سامانه‌های واسط مغز-رایانه وجود دارد. علیرغم اینکه شکل‌گیری اولیه تحقیق و پژوهش در حوزه سامانه­‌های واسط مغز - رایانه به دلیل نیا‌زهای پزشکی صورت گرفته است، در حال حاضر این سامانه‌­ها در گستره وسیعی از کاربرد‌های مختلفی و برای افراد سالم نیز به‌کار گرفته می‌شوند.

به‌عنوان برخی از مهمترین این کاربردها می‌توان به بازی‌سازی و واقعیت مجازی، صنعت خودرو، صنعت اتوماسیون و محیط‌های هوشمند اشاره نمود. به‌عنوان یک قاعده کلی می‌­توان گفت که این سامانه‌ها برای تمامی افرادی که فعالیت‌های ذهنی آن­ها پابرجاست قابلیت توسعه و استفاده دارند.